Balzanelli: "Herzie het gebruik ervan; de Taser kan het hart stilleggen."

"Het gebruik van de taser, die sinds september 2018 in gebruik is bij onze politiekorpsen, moet – naar mijn mening – zorgvuldig worden herzien, aangezien het gebruik ervan potentieel levensbedreigend is gebleken, zowel direct als enkele minuten later, voor de getroffenen", met als gevolg een hartstilstand. Dit verklaarde Mario Balzanelli, nationaal voorzitter van de wetenschappelijke vereniging SIS118.

"De Taser, zoals zeer goed gedocumenteerd in de VS door Douglas Zipes, een van 's werelds meest gezaghebbende aritmologen, vuurt twee pijltjes af, verbonden door elektrische draden, die de ontvanger raken en hem tijdelijk immobiliseren. Door de elektrische schok met hoge spanning (50.000 volt) en lage intensiteit (6 milliampère), toegediend aan de getroffen persoon via herhaalde en zeer dicht op elkaar staande elektrische impulsen in een zeer kort tijdsinterval (de proefpersoon krijgt 20 schokken per seconde gedurende een totale duur van 5 seconden)," legt Balzanelli uit, "kan de proefpersoon een plotselinge hartstilstand krijgen. In deze gevallen, in absolute termen een behoorlijk aantal gevallen die al in de VS zijn gedocumenteerd en die tot nu toe meerdere keren in ons land zijn voorgekomen, is de plotselinge hartstilstand voornamelijk opgetreden met ventrikelfibrilleren."

Om deze reden, zo legt Balzanelli uit, is hij van mening dat het "absoluut ongepast is om het risico te lopen, hoe klein ook, om een man te doden door hem simpelweg te immobiliseren." Daarom, "in afwachting van een bredere discussie die zo snel mogelijk op interinstitutioneel niveau moet worden gevoerd over het mogelijke gebruik van de taser", zou eerst "op wetgevend niveau, als verplicht, moeten worden vastgesteld dat een semi-automatische defibrillator standaard wordt meegedragen door alle politiekorpsen die zijn uitgerust met tasers. Leden van de politie zouden periodiek moeten worden getraind en gecertificeerd in basisprocedures voor cardiopulmonale reanimatie en vroegtijdige defibrillatie (BLSD)."

Maar zelfs in dit geval "moet duidelijk gemaakt worden dat het geenszins vanzelfsprekend is, ook al is het integendeel zeer waarschijnlijk dat het gebruik, hoe snel ook, van een defibrillator en cardiopulmonale reanimatie het gewenste effect kan garanderen, zoals het herstel van de spontane bloedsomloop en het uitblijven van neurologische gevolgen, vooral als de patiënt een hartaandoening heeft."